Kısadan başlayalım öyleyse;
Köylü: İnsan sevdiğine götürdüğünü sayarmı hiç!
Derviş: Elindeki tesbihi avcunun içinde parçalar!
Diğer bir hisse de insan düşüncesinde saklıdır ki şu şekilde ele alınabilir;
Öğrenci: Hocam diye sormuş. İnsan maymunun gelişmiş şeklidir diyorlar! Ne dersiniz?
Hoca: Ona mantığa göre çınar ağacı da maydanozun gelişmiş şeklidir!
(Bu arada insanın maymundan geldiğine inanmıyorum ama bazı insanların maymun olma çabaları beni hayrete düşürüyor)
Birde zorbalık boyutu var ki evlere şenlik bir hal alır. Alışılagelmiş bir safhaya yayılması kaçınılamaz.
Kurdun biri ırmağın kenarında su içerken, az aşağıda, sürüden ayrılmış bir kuzu görür. Ona saldırmayı kafasına koyar ve sataşmak için bahane aramaya başlar.
''Alçak! İçtiğim suyu bulandırmaya nasıl cesaret ediyorsun? diye bağırır kuzuya. Bağışlayın beni der kuzu usulca. Su, benden size doğru değil, sizden bana doğru geliyor. Ben nasıl suyu nasıl bulandırabilirim ki?
Pekala der sertçe kurt. Bir yıl önce bana neden arkamdan küfür ettiniz? Kuzu; ama bir yıl önce ben daha doğmamıştım ki der!
Öylemi, olsun sen olmasan bile annendir der kurt. Boşuna kendini yorma ben seni yemeyi kafama koydum.
Şunu anlatmaya çalışıyorum. Zorba kişi her zaman zorbalığına bir bahane bulur. Bu kişi haksızlığa direndiği sürece kişinin hakkını aramasıda doğal olarak zordur.
Uç nokta:
Herşey eskiyi çağırıyor bu günlerde. Hüküm veriliyor sokak ortasında helal lokmana. Sabır bir dayanma gücünden öte insanın omuzundaki dua, sözlerindeki mana, yüreğindeki merhamet ve gözlerindeki cümlelerden ibaret. Kimse bize yaren olmaz, yar olmaz. Dünya bomboş olsa bize yer kalmaz. Mertlik hırkası üzerimizdeyken.
Kısacası;
BİZ SİYAH'A BEYAZ DEMEDİKÇE ...
